Blog
Dierbaar!
Sinds mei 2010 was ik voorzitter van de Raad van Toezicht van de Landelijke Dierenbescherming. Die functie heb ik met veel genoegen en energie gedurende zes jaar uitgevoerd. Een structureel gebrek aan voldoende tijd hiervoor was voor mij de reden om het stokje over te geven aan de vicevoorzitter. Op zaterdag 5 maart werd afscheid van mij genomen. Dat vond plaats bij de prachtige Stichting AAP in Almere.
Uit vele geledingen van de Dierenbescherming kwamen gasten: ondernemingsraad, regiomanagers, managers verenigingsbureau, directiesecretaresses, directieleden, collega’s Raad van Toezicht en een delegatie van de Ledenraad. Dierbaar was dat ook oud-collega’s RvT en oud-bestuursleden van afdelingen aanwezig waren, heerlijk om hen weer eens live te zien. Uiteraard houd je anno 2016 contact via LinkedIn en andere social media, maar even écht beeld en geluid is wel heel erg plezierig!
De directeur van Stichting AAP hield een zeer bevlogen verhaal: de opvang van primaten en andere uitheemse diersoorten is omvangrijker en intenser dan je zo oppervlakkig denkt. Vervolgens kregen we een uitgebreide rondleiding over het terrein en langs de verblijven. Wat mij zeker bij blijft is dat apen een geweldig geheugen hebben! Zij herkennen de directeur van grote afstand en letten sterk op non verbaal gedrag. Zo mag hij zijn rug niet naar de apen toedraaien, want dat zien zij als afwijzing… herkenbaar?
Ook Stichting AAP is een grote organisatie, net als de Dierenbescherming. Ook zij houden zich bezig met opvang. Een ander zeer belangrijk deel van het werk van beide organisaties is de lobby bij de politiek op wet- en regelgeving. Daarnaast is voorlichting een speerpunt. Daarmee komt preventie steeds beter op gang, zodat hopelijk minder opvang nodig is, maar hoogstwaarschijnlijk is dat een utopie.
Dierenbescherming is emotie. Maar waar ligt de grens? Wat is dierbaar en wat niet? Dieren gaan afhankelijk van de soort op jacht of op de vlucht, zelfs insecten. Sommige insecten zijn ons dierbaar, bijvoorbeeld de libel, want die prikt niet en ziet er prachtig uit, ik zet ze graag op de foto. En muggen sla ik het liefst hartstikke dood! Moeten we libellen beschermen en muggen verdelgen? Dat laatste wel als je de overdracht van virussen meerekent. Waar is de balans?
Mensen zijn zoogdieren. We jagen, we vluchten. Dit is uiterst actueel. Mijn stokpaardje is dat samenwerken een belangrijke menselijke kernwaarde is. Samenwerken is een werkwoord, het gaat niet vanzelf. Dieren kunnen het ook, zoals een stel leeuwen op jacht, maar dat is altijd uit eigen belang. Mensen zijn in principe in staat om hun eigenbelang ondergeschikt te maken aan een hoger doel. Dat zou ik graag vaker zien! Dan zijn ook mensen erg dierbaar.
Mijn tijd bij de Dierenbescherming zit erop. Mijn missie zet ik voort.
